Dzisiaj deskami boazeryjnymi, panelami drewnopochodnymi czy płytami fornirowymi (z drewnianym wykończeniem) rzadko wykłada się wszystkie ściany do pełnej wysokości. Częściej stosuje się je tylko na jednej ścianie np. z otworami drzwiowymi lub stolarką okienną czy dużą szafą wnękową. Można też zaplanować ścianę z okładziną tam, gdzie chcemy ustawić łóżko, kanapę, którym drewno nada przytulny charakter. Wyróżnia się nimi ściany skośne, wykuszowe itp. Częstym zabiegiem jest także podkreślanie tego typu okładzinami fragmentów ścian np. wnęk i niszy, filarów lub słupów. By nadać im modny styl angielski czy prowansalski stosuje się je także tylko do wysokości parapetu lub umywalki. Elementy drewniane układa się nie tylko w pionie, nowoczesny charakter nadamy wnętrzu układając deski horyzontalnie czyli poziomo.
Boazeria
W aranżacjach domów wiejskich czy np. w stylu skandynawskim nadal dużym powodzeniem cieszy się boazeria z litego drewna. To deski o grubości około 1,2-2 cm, długości 2,6 -2,7 m i szerokości 9,6 cm. Najbardziej popularne są deski z drewna sosnowego, dostępne są także boazerie świerkowe, bukowe, jesionowe czy dębowe. Ich krawędzie są wyprofilowane we wpusty i wypusty, co tworzy szczelne połączenie i buduje rozpoznawalny rysunek ścian. Powierzchnia desek nie musi być gładka, spotyka się deski profilowane lub rowkowane. Montuje się je na listwach stelażowych, które najlepiej zakupić razem z boazerią – dobry sprzedawca poinformuje, jaki powinien być ich rozstaw (zazwyczaj 40-60 cm) i pomoże określić ile listew będzie nam potrzebnych. Do powrotu boazerii na ściany wnętrz przyczyniły się nowoczesne materiały wykańczające: różnobarwne bejce i lakierobejce czy oleje i woski . Za ich pośrednictwem boazerii sosnowej można nadać wygląd szlachetnych gatunków egzotycznych – popularny jest np. kolor tek czy mahoń. Styl skandynawski lub angielski nadamy wnętrzu stosując farby kryjące np. w kolorach tłowych – w odcieniach bieli, mięty, pistacji czy błękitu. Równie interesujący efekt będzie, gdy pomalujemy boazerię farbą w kolorach zdecydowanych np. czerwieni lub granatu – tę kolorystykę można także nadać w stylizacjach skandynawskich czy morskich.
Fornir
To bardzo cienkie (0,1-1,5 mm) warstwy drewna naklejane na sklejkę lub płytę MDF, użyte w formie okładzin ściennych to nowy sposób na zastosowanie drewna na ścianach. W przeciwieństwie do litego drewna można tworzyć z nich wielkoformatowe elementy i pokrywać duże płaszczyzny ścian. Ciekawą propozycją projektantów jest łączenie fornirowanych płyt nie tylko poziomo, ale również w taki sposób, by rysunki słojów były do siebie prostopadłe Zaletą otwierającą przed fornirem nowe możliwości jest plastyczność – płytami fornirowanymi wykańcza się powierzchnie łukowe ścian, krawędzie wnęk, zaokrąglone cokoły. Możemy nimi zlicować ścianę z innymi elementami wnętrza. W ten sposób łatwo wydziela się przejście do strefy prywatnej lub gospodarczej, prawie niedostrzegalne dla gości, zachowując przy tym reprezentacyjny styl ściany, a łącząc w jedną całość elementy poziome i pionowe, nadaje się wnętrzu inny wymiar. Jeżeli chcemy we wnętrzu nowocześnie potraktować boazerie lub płyty fornirowane, musimy pamiętać, że ściana obłożona drewnem, niezależnie od kolorystyki, dominuje we wnętrzu. Dlatego takie rozwiązania stosuje się najczęściej w dużych, reprezentacyjnych salonach, nie ocieplając ich dodatkowo innymi materiałami wykończeniowymi, zostawiając miejsce dla powietrza i światła – ważne, by tak wykończona ściana nie przytłaczała. W małej łazience lub kuchni wykończenie fornirem lepiej ograniczyć do jednej ściany lub jej fragmentu.
Sklejka
To drewniana płyta sklejona z nieparzystej liczby arkuszy fornirów. W przylegających do siebie warstwach drewniane włókna przebiegają pod kątem prostym. Prostopadły układ włókien pozwala uniknąć wypaczania się płyty pod wpływem wilgoci. Dzięki temu sklejka jest stabilna. Z racji swej warstwowej struktury ma także dużą wytrzymałość mechaniczną. Jest produkowana w różnych grubościach – od bardzo cienkich płyt modelarskich i lotniczych do typowych sklejek meblarskich grubości od 4 do 30 mm. Wymiary sklejki są większe niż płyty z litego drewna. Typowy rozmiar to 122 x 244 cm. Dzięki temu, że występuje w dużych płytach, można ją wykorzystywać do pokrywania dużych płaszczyzn z minimalną ilością podziałów. Ściana ze sklejki będzie naturalnym i łatwym do wykonania elementem wnętrza. Sklejkę można mocować do stelaża stalowego zamiast płyt kartonowo- gipsowych lub bezpośrednio do ściany. Sklejka, często występująca we wnętrzach skandynawskich na ścianach, czyni je ciepłymi, a jednocześnie prostymi i świeżymi. Mocno usłojona sklejka iglasta nada wnętrzu rustykalny charakter, liściasta jest bardziej neutralna i świetnie wpisze się w różne wnętrza. Sklejki można barwić bejcą do drewna na dowolne kolory. Uroda sklejki opiera się na wzorze, jaki tworzą na jej płaszczyźnie słoje drzewa. W sklejce liściastej rysunek ten jest dość subtelny, co czyni ją wdzięcznym materiałem do bejcowania na wybrany kolor – uzyskamy gładką, kolorową powierzchnię, która jednak zachowuje fakturę drewna.
Drewno w pomieszczeniach mokrych
Decydując się na położenie drewna na ścianie w kuchni musimy wybrać takie, które będzie odporne na wodę. Najlepiej sprawdzi się drewno egzotyczne: tekowe, palisander, wenge. Jest to materiał drogi dlatego warto zastanowić się na użyciem tańszego zamiennika: sklejki, laminatu lub imitacji w postaci płytek ceramicznych. Ważne jest, aby drewno na ścianie w kuchni zostało dobrze zabezpieczone przed wilgocią i tłuszczem, o który w kuchni nie trudno. Należy zastosować odpowiednie powłoki lakiernicze lub olejowe. Największym atutem drewna w kuchni jest elegancja i styl. W drewnie można wykończyć blaty i ściany ponad nimi, co wygląda bardzo efektownie i ociepla wnętrza kuchni wyposażone w proste, nowoczesne meble. Drewno w kontakcie z wilgocią ulega skurczowi. Dlatego do pomieszczeń takich, jak łazienka należy wybierać odpowiednie gatunki drewna, u których skurcz w kontakcie z wilgocią jest najmniejszy. Drewniane blaty muszą być wykonane z twardego materiału, jeśli będzie intensywnie użytkowany. Z rodzimych gatunków drewna najlepszymi będą dąb i modrzew. Polecane jest również termodrewno, które zostało poddane działaniu wilgoci, wysokiej temperatury i wysokiemu ciśnieniu. Z gatunków egzotycznych najlepiej sprawdza się: tek, merabu, doussie i padouk. Drewno krajowe należy pokryć impregnatem co zwiększy odporność na wilgoć, grzyby i siniznę. Blaty i półki powinny być dobrze zabezpieczone z każdej strony, jeszcze przed montażem. Układając drewno na ścianę, można je zaimpregnować jak będzie gotowe, o ile to nie jest to ściana przy prysznicu lub wannie.
Czytaj też: Drewno jako materiał wykończeniowy , Drewno na podłodze , Drewno na elewacji
