Posadzki drewniane są cenione z dwóch powodów: przyjemnie chodzi się po nich boso (są naturalnie ciepłe w dotyku), a wielu inwestorów uważa je za najładniejsze. Naturalne drewno ma też pewne ograniczenia, ale producenci wprowadzają już na rynek wyroby o dość dobrym przewodnictwie cieplnym (co nie tylko pozwala układać je na ogrzewaniu podłogowym, ale też nie ogranicza w znaczącym stopniu jego efektywności) oraz przeznaczone do stosowania w pomieszczeniach mokrych – zwykłe deski lub klepki parkietowe szybko zaczęłyby pęcznieć od wilgoci i posadzka zaczęłaby się wypaczać, ale współcześnie drewno da się fabrycznie zabezpieczyć przed tym procesem.
Deski
Podłogi z desek mogą być układane na stropach drewnianych, żelbetowych lub na stropach na belkach stalowych, a także jako bezpośrednie pokrycie podłóg na gruncie. Deski mają bardzo zróżnicowaną długość – zdarzają się wyroby o długości nawet 4 m, ale i półmetrowe. Najistotniejszy jest podział na deski lite i warstwowe.
Deski lite (dyle)
Dzisiaj deskami boazeryjnymi, panelami drewnopochodnymi czy płytami fornirowymi (z drewnianym wykończeniem) rzadko wykłada się wszystkie ściany do pełnej wysokości. Częściej stosuje się je tylko na jednej ścianie np. z otworami drzwiowymi lub stolarką okienną czy dużą szafą wnękową. Można też zaplanować ścianę z okładziną tam, gdzie chcemy ustawić łóżko, kanapę, którym drewno nada przytulny charakter. Wyróżnia się nimi ściany skośne, wykuszowe itp. Częstym zabiegiem jest także podkreślanie tego typu okładzinami fragmentów ścian np. wnęk i niszy, filarów lub słupów. By nadać im modny styl angielski czy prowansalski stosuje się je także tylko do wysokości parapetu lub umywalki. Elementy drewniane układa się nie tylko w pionie, nowoczesny charakter nadamy wnętrzu układając deski horyzontalnie czyli poziomo.ama nazwa wskazuje – to kawałek drewna przycięty do odpowiednich rozmiarów, w całości wycięty z jednego pnia drzewa. Najczęściej jest to krajowy gatunek szlachetny (dąb, jesion) lub egzotyczny. Standardowa grubość deski litej to 18-22 mm, choć zdarzają się deski o grubości 15 mm, jak i 28 mm. Warstwa wierzchnia, liczona od powierzchni do pióra (deski lite najczęściej montuje się obecnie się na tzw. pióro i wpust), ma zwykle około 8 mm. Szerokość to z reguły ok. 135 mm. Oferowane są często jako fabrycznie zaolejowane lub polakierowane, co przyspiesza ich montaż – nie trzeba ich dodatkowo zabezpieczać po ułożeniu. Ten typ podłogi drewnianej uchodzi za bardziej ekskluzywny, ma jednak swoje ograniczenia. Deska lita z zasady nie jest zalecana na ogrzewanie podłogowe – przede wszystkim z uwagi na ryzyko rozsychania się drewna i powstawania szpar w posadzce. Ma też nieco gorszą izolacyjność akustyczną – przyklejona do podłoża deska warstwowa zapewnia tłumienie na poziomie 12 dB, deska lita – 8 dB, co oznacza, że odgłosy będą na niej trochę bardziej słyszalne.
Deski warstwowe
Zbudowane są z dwóch lub trzech warstw. Do ich produkcji używa się naturalnego drewna, jednakże ze szlachetnych gatunków krajowych lub egzotycznych powstaje tylko ozdobna warstwa wierzchnia (3 mm grubości). Natomiast warstwy spodnie wykonane są z drewna iglastego lub tańszych gatunków liściastych. Pojedyncze panele deski warstwowej zazwyczaj mają grubość do 15 mm, szerokość do 21 cm i długość do 2,5 m. Układ warstwowy, w którym kolejne plastry mają naprzemienny układ słojów, pozwala ograniczyć skurcz i pęcznienie drewna pod wpływem zmian wilgotności – dlatego to niektóre deski warstwowe można stosować w łazienkach. Deska warstwowa może mieć różny układ warstwy zewnętrznej. Jednolamelowa (zwana też jednopasmową) jest łudząco podobna do deski litej. Trójlamelowa i dwulamelowa składają się z mniejszych deszczułek, a tym samym wyglądem bardziej przypominają klepki parkietu. Deski warstwowe najczęściej posiadają łatwe w montażu zapięcie na klik (podobnie jak panele laminowane). Podłoga pływająca nie musi być na stałe przymocowana do podkładu, choć niektórzy producenci dopuszczają taką możliwość. Praktycznie wszystkie dostępne na rynku deski warstwowe są olejowane lub lakierowane. Takie pokrycie podłogi może być kładzione na ogrzewaniu podłogowym, gdyż lepiej przewodzi ciepło. Oba typy desek mogą być poddawane rozmaitym zabiegom wpływającym na wygląd podłogi. Najpopularniejsze z nich to: szczotkowanie (dające efekt postarzenia przez podkreślenie naturalnej struktury drewna i fazowanie (lekkie ścięcie krawędzi, które podkreśla podział powierzchni podłogi na poszczególne deski. Deski mogą być również poddawane procesom barwienia – bejcowania, bielenia, wędzenia (czyli zmiany barwy na ciemniejszą). Modne ostatnio podłogi w stylu skandynawskim poddawane są procesowi ługowania, dzięki czemu wyglądają jak wyszorowane do białości. Na rynku dostępne są również podłogi w bardziej oryginalnych wykończeniach. Przykładem są deski warstwowe z celowo wykonanymi drobnymi uszkodzeniami mechanicznymi – delikatnymi rysami, wgnieceniami, a nawet otworami przypominającymi ślady korników.
Parkiet
Od desek odróżniają go rozmiary – zwyczajowo mianem parkietu określane są deski (zwane wówczas klepkami) od długości poniżej 50 cm. Deski układane są równolegle, by tworzyły litą powierzchnię, parkiet – powtarzający się wzór. Poszczególne elementy zwykle łączone są ze sobą na „pióro i wpust” i mocowane do podłoża. W Polsce parkiet najczęściej występuje w dwóch grubościach, 16 i 22 mm. Szerokości klepek oscylują zazwyczaj w zakresie 5–7 cm, a długości, 30–50 cm. Najpopularniejsze europejskie gatunki drzew do produkcji parkietu to dąb, jesion, buk, klon, czereśnia i grab. Najpopularniejsze egzotyczne gatunki drzew do produkcji parkietu to zaś merbau, doussie, teak, irocco i jatoba. Parkiet lamelowy wygląda tak jak parkiet tradycyjny, jednak jego budowa jest zupełnie inna. Deszczułki o długości 20-50 cm i grubości 10-14 mm nie mają wpustu i wypustu – łączone są ze sobą na styk. Mniejsza grubość parkietu lamelowego niż tradycyjnego pozwala na mniejszą liczbę cyklinowań renowacyjnych. Połączone na styk deszczułki nawet przy stosunkowo niedużych zmianach wilgotności mogą się odkształcać, dlatego ten rodzaj posadzki jest zarezerwowany dla stabilnych gatunków drewna – krajowego dębu i gatunków egzotycznych (np. teaku). Parkiet wykonany z bardzo małych elementów (np. 2 x 15 cm) nazywany jest mozaiką parkietową. Parkiet i mozaika różnią się od siebie sposobem montażu. Lamelki mozaiki nie mają połączenia piór-wpust, są fabrycznie składane i podklejane papierem lub siatką w większe fragmenty (najczęściej o wymiarach 32 x 64 cm). Mozaikę również montujemy na klej do podkładu posadzkowego.
Czytaj też: Drewno jako materiał wykończeniowy , Drewno na ścianach wewnętrznych , Drewno na elewacji
